Phạm Lãi Biệt Tây Thi ( Đoạn Phạm Lãi tiễn Tây Thi )
Trình bày: Thanh Tuấn – Lệ Thủy
Phạm Lãi: Tây Thi
Tây Thi: Thiếu bá đại ca
Phạm Lãi: Tây Thi ơi, suốt kiếp ngậm ngùi
Đưa tiễn nàng từ đây về Ngô
Tây Thi: Tiễn đưa, mắt em rướm lệ
Phạm Lãi: Xa nhau từ đây
Tây Thi: Khi nhớ nhau mỗi năm
Phạm Lãi: Nhìn lại nơi
Tây Thi: Thiếp giặt lụa bên sông
- Vọng cổ -
Phạm Lãi: Tây Thi ơi, tại sao ta ko được nàng dâng chén rượu tiễn đưa rồi dẫn muôn binh tiến thẳng sang Ngô nhìn thành quách Co Tô tan tành trong mây khói. Mà phải tự tay ta rót đầy chung rượu cuối mặt tiễn đưa nhìn kẻ mình yêu làm điên đảo nhà Ngô bằng nhan sắc khuynh thành
Nàng cạn chén men cay, ta nuốt đắng cay vào tận đáy lòng. Chốc lát nữa đây thuyền rời bến lạnh, nàng ngoảnh lại nhìn ta ngước trông theo. Khói sóng trên sông chắn ngang tầm mắt và tiếng chèo khuâý nước cứ dần xa. Vầng trăng kia sẽ theo nàng về tắm nước Thái Hồ còn Phạm Lãi này ở bên đây bờ thương nhớ
Tây Thi: Đại ca, vầng trăng kia có tắm nước thái hồ vẫn về soi bến cũ. Dù một mai Tây Thi có làm nữ hoàng Ngô quốc vẫn muôn đời là cô bé đại ca
Phạm Lãi: Tây Thi, ngày xưa tao ngộ ở Trữ La Thôn nàng đã nũng nịu giận hờn khi ta gọi nàng là cô bé. Ngày nay dù cho Tây Thi muốn có suốt đời làm cô bé của đại ca cũng ko còn được nứa, đất Việt trời Ngô rồi xa cách muôn trùng.
Không có niềm vui nho nhỏ Trữ La Thôn thì đâu có nỗi đau nát ruột ở tiền đường. Nhìn nàng giặt lụa ở sông sau đầu tay ngọc, hồn ta nghe như sóng vỗ xôn xao. Chốc lát nữa đây thuyền quay mũi hướng về Ngô tầng nhịp chèo trên sóng nước, trăng đáy nước tan thành từng mảnh bạc lòng anh hùng cũng tan nát tợ vầng trăng…….
Tây Thi: Đại ca ơi, từ cổ chí kim rượu tiễn đưa giai nhân dâng tráng sĩ. Nay các anh hùng rót rượu tiễn thuyền uyên, thuyền sẽ căng buồm đưa em về Ngô với điện ngọc cung son mà tưởng như chính khách đi vào sa trường máu lửa. Hàng lau sầu nghiêng đầu đong đưa trong gió, bao nhiêu người buồn cúi mặt tiễn đưa. Chắc tại Tây Thi này ko phải trang nữ kiệt anh thư nên giữa hào khí ngất trời lòng nghe mềm đau xót
Đại ca ơi giờ lưng chén tiễn biết bao giờ cạn chung tái ngộ hay kẻ Việt người Ngô mình vĩnh biệt nhau rồi.
Phạm Lãi: Không, nhất định chúng ta sẽ có ngày tái ngộ. Bằng không buổi tiễn đưa này nào có nghĩa gì đâu.
Tây Thi: Em sẽ cầu mong từng ngày, mong như lời đại ca vừa nói đó
…………………..