Nhiều năm nay, từ khi còn ở Long An hay lúc đã lên TP, “thời khóa biểu” ngày Tết của tôi gần như không có gì thay đổi. Đi đâu, làm gì tôi cũng không bao giờ quên mình là người con của đất Long An, không quên Đoàn Nghệ Thuật Cải Lương Long An – nơi đã chắp cánh cho tôi bay bổng với ước mơ nghệ thuật và luôn tạo mọi điều kiện tốt nhất để tôi làm nghề. Một năm bận rộn với những kế hoạch riêng, chung, bắt đầu từ khoảng 26-27 Tết, bao giờ tôi cũng gác mọi show diễn để về Long An hát phục vụ khán giả “nhà” ở hội Hoa Xuân do tỉnh tổ chức. người dân quê tôi vốn mộc mạc, chất phác, chuẩn bị đón Tết cũng giản dị theo kiểu “cây nhà lá vườn”. Bánh tét tự gói, mứt, bánh tự làm.
Cuộc sống bây giờ khá giả hơn, mọi thứ đều có bán sẵn ở chợ, thậm chí nhìn mẫu mã còn đẹp hơn, bắt mắt hơn. Nhưng mẹ vẫn thích bày biện nấu nướng, “tự cung tự cấp” ở nhà. Mẹ nói cả năm các con mỗi đứa một công việc, bận bịu mưu sinh, gia đình… Chỉ có ba ngày Tết là dịp cả nhà được quay quần bên nhau.
Bày biện nấu nướng tuy cực hơn, mất thời gian hơn, nhưng chỉ có vậy mấy anh chị em và ba mẹ mới có cơ hội xúm xít bên nhau, mỗi người một tay chia sẻ công việc để vẫn cảm thấy gần gũi, cảm thấy là một gia đình.
Hơn nữa, trẻ nhỏ, khi được sống trong không khí chộn rộn, bận bịu đó mới có thể có cảm giác háo hức mong chờ tết đến, để dù có bao lớn, dù có đi đâu cũng nhớ về kí ức tuổi thơ nơi quê mình. Nhà có tới 9 anh chị em nên bao giờ tết đến cũng chộn rộn, cũng đầy ắp tiếng cười.
Đêm giao thừa tôi luôn có xuất hát chuyển giao năm mới trực tiếp trên đài Phát thanh – Truyền hình Long An, xuất diễn được xem như “chia tay” với năm cũ và mở đầu cho một năm mới an lành, may mắn. Tôi và gia đình có thói quen xuất hành rất sớm vào sáng mùng Một. Cả nhà đi chùa hái lộc và cầu xin an lành, sức khỏe cho mọi thành viên trong gia đình.
Người miền Tây thường dành đầu tiên của năm mới để đi chúc Tết, tôi cũng không ngoại lệ. Tôi vẫn thường dành nguyên ngày mùng Một tết để đi chúc tết vì đây là ngày duy nhất trong năm tôi có “cớ” và có cơ hội đến thăm những người tôi yêu quý, kính trọng, người thân, bạn bè mà cả năm đôi khi tôi ít có dịp gặp gỡ.
Với tôi, những ngày tết bao giờ cũng trôi qua rất nhanh. Hết tết, mấy anh chị em lại trở về với công việc, với nhịp sống, sinh hoạt ngày thường, nhà ba mẹ lại trống trải, yên ắng. Cuộc sống cuốn mỗi người vào guồng quay của nó, thời gian dành cho nhau vì vậy cũng ít dần.
Chính vì lẽ đó, tôi luôn trân trọng những khoảng thời gian ấm áp bên gia đình, trừ những trường hợp bất đắc dĩ, tôi không bao giờ nhận show bởi muốn có nhiều thời gian cho gia đình yêu dấu của mình.